Het te veel leuk vinden en te veel tegelijk willen, was tegelijk een leuke uitdaging als een grote vijand. Ik wilde alles wat ik deed zo goed mogelijk doen, legde de lat zo gigantisch hoog voor mezelf, dat het onmogelijk werd om altijd 100% voor alles te gaan. Ik wilde keuzes maken en mij beter gaan focussen. Daarbij omarmde ik een nieuw motto ‘Don’t let perfect be the enemy of good’.

In 2019 besloot ik dat het roer om moest, dat ik beter voor mezelf wilde zorgen. Als ik minder ga koken is dat een teken dat er iets niet klopt. Ik wilde mijn leven zo inrichten dat mijn onderneming daar een onderdeel van is, maar dat mijn vrijheid en plezier niet ten koste zou gaan van het ondernemen. En ook waarbij er weer volop de ruimte zou zijn om te koken en – wie weet – ooit mijn eigen kookboek uitbrengen.

In dit proces – en nog steeds – ben ik mezelf een paar keer goed tegen gekomen. Tegelijk werd het beeld van het leven wat ik wilde leiden steeds duidelijker, en kon ik een plan uitstippelen. Stap voor stap, zonder te hard van stapel lopen en zonder alles tegelijk te willen doen. 

Ik ben naar mezelf gaan kijken, naar mijn ruim 10 jaar werkervaring en de dingen waar ik het meeste plezier en energie uithaal. De antwoorden op ‘Wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik?’ werden kraakhelder.